Ten z wyznaniem

Hej, Chciałam Wam opowiedzieć swoją historię. Jak to ze mną było.. z moją depresją, stanami lękowymi. Jako dziecko wszystko wydawało się być w porządku, czasami byłam nerwusem, czasami miałam jakieś lęki, czy się wstydziłam, ale nie było to nic niepokojącego, pierwsze symptomy pojawiły się w momencie kiedy planowałam ślub, mój pierwszy huczny i nie miałam wsparcia ani pomocy z byłego narzeczonego, miałam na głosie ślub który odbywał się 300 km od miejsca mojego zamieszkania, planowałam przeprowadzkę o 500 kg i na koniec miałam obronę magisterki, a nie przewidywałam oceny końcowej poniżej 5.

W pewnym momencie byłam na skraju załamania nerwowego, wtedy pierwszy raz mama dała mi Hydroxizinum, jakoś przetrwałam ten czas i w nowym domu jako że ciężko było z pracą założyłam własną firmę, pracowałam od 7 do 2 w nocy, świątek, piątek i niedziela, martwiłam o pieniądze i rachunki, musiałam zawsze myśleć co dalej i działałam na najwyższych obrotach, dopiero jak firma się rozkręciła i mogłam trochę odpuścić wszystko upadło. Z dnia na dzień dopadł mnie potworny stres, lęk, nie mogłam się uspokoić, poszłam do psychiatry i na terapię, nie bardzo chciałam korzystać z farmakoterapii.

Po ataku paniki na środku ulicy zamknęłam się na 2 lata w domu, pomogła mi dopiero terapia EMDR, teraz po kilku próbach odstawienia farmakologii wiem, że trzeba ją grzecznie zażywać i wtedy jest cacy, bo jak nie, to przestaje się brać, chwilę jest ok, później jest zjazd, męczarnia i powrót do leków. Ja już tego błędu nie popełnię, tylko grzecznie biorę leki. Do tego wszystkiego doszła mi niedoczynność tarczycy, tachykardia zatokowa, nadciśnienie, samoistne drżenie dłoni, choroba refleksowa, poanginowe bóle kostno mięśniowe, więc nic tylko grzecznie słucham lekarzy. Jedyną zagadką są moje niewyjaśnione gorączki – codziennie ponad 38 stopni. Gdyby ktoś chciał pomocy, porozmawiać czy się wygadać śmiało piszcie, na moim blogu jest też adres mailowy do mnie, możecie pisać. Życzę wszystkim dużo zdrówka :*