Aniela_Babińska Hejka wszystkim!!!
Piszę do Was z Krakowa – teoretycznie z apartamentu, chociaż to słowo jest tu mocno na wyrost. Mieliśmy dziś spać w domu… po raz ostatni. Taki był plan. Ale kiedy otworzyliśmy drzwi do miejsca, które przez ponad pół roku nie widziało żywej duszy, to entuzjazm wyparował szybciej niż herbata w termosie na budowie. Decyzja zapadła błyskawicznie – rezerwuję cokolwiek, byle było gdzie przenocować. Dodam tylko, że mamy ze sobą cztery psy. Tak, cztery.
Więc „apartament” okazał się raczej mieszkankiem z klimatem imprez, ale hej – jest dach nad głową. Szybki przeskok w piżamę, kanapa pościelona (łóżko jest na antresoli i bałabym się puścić tam psy), a same psy rozłożyły się jak lordy właśnie na tej kanapie. My z Tomkiem siedzimy na poduszkach na podłodze i „niby świętujemy”, ale to wszystko jeszcze do mnie nie dociera. Jestem totalnie wykończona. Może jutro, jak się wyśpię, to do mnie dojdzie, że to już… ostatnia prosta.
Co mi teraz pozostaje? Czekać – na pieniądze z banku i na ostatnią wpłatę za nasze przyszłe mieszkanie. A skoro już o mieszkaniu mowa… Wczoraj, uparłam się i dokończyłam projekt – i wreszcie mogę powiedzieć, że jestem z niego zadowolona! Jak tylko będzie gotowy do pokazania światu, wrzucę tutaj, żebyście mogli zobaczyć. Pierwotnie łazienka i garderoba były mikroskopijne przez szacht wentylacyjny, a hol z kolei gigantyczny. Ale pokombinowałam, poprzesuwałam ściany i… udało się! Teraz łazienka i garderoba mają sensowne proporcje, a hol nie wygląda jak lotnisko Chopina.
A dzisiejszy dzień? Prawdziwy maraton. Jesteśmy padnięci – tak bardzo, że nawet nie chce nam się spać. A rano trzeba wstać, bo około 13:00 Tomek musi mnie podrzucić do mieszkania, potem śmigać na obrzeża miasta do magazynów i pomagać przy rozładunku busa. Ale ja… ja wtedy w końcu będę mogła odpocząć. Uffff.
Na dziś to tyle…na tyle mam siłę… miłej, spokojnej nocki…narazie!!!